Summary
Dutch to German: more detail...
- voortkomen:
-
Wiktionary:
- voortkomen → entstehen, entspringen, resultieren, führen, leiten, ausgehen, ausrücken, hinausgehen, erlangen, erzielen, reichen, erreichen, einholen, heranreichen, sich erstrecken, erwirken, durchsetzen, herkommen, stammen, abstammen
Dutch
Detailed Translations for voortkomen from Dutch to German
voortkomen:
-
voortkomen (ontstaan)
-
voortkomen (afstammen; afkomstig zijn; stammen; ontspruiten; spruiten)
abstammen; stammen; hervorgehen-
hervorgehen verb (gehe hervor, gehst hervor, geht hervor, ging hervor, gingt hervor, hervorgegangen)
Conjugations for voortkomen:
o.t.t.
- kom voort
- komt voort
- komt voort
- komen voort
- komen voort
- komen voort
o.v.t.
- kwam voort
- kwam voort
- kwam voort
- kwamen voort
- kwamen voort
- kwamen voort
v.t.t.
- ben voortgekomen
- bent voortgekomen
- is voortgekomen
- zijn voortgekomen
- zijn voortgekomen
- zijn voortgekomen
v.v.t.
- was voortgekomen
- was voortgekomen
- was voortgekomen
- waren voortgekomen
- waren voortgekomen
- waren voortgekomen
o.t.t.t.
- zal voortkomen
- zult voortkomen
- zal voortkomen
- zullen voortkomen
- zullen voortkomen
- zullen voortkomen
o.v.t.t.
- zou voortkomen
- zou voortkomen
- zou voortkomen
- zouden voortkomen
- zouden voortkomen
- zouden voortkomen
diversen
- kom voort!
- komt voort!
- voortgekomen
- voortkomend
1. ik, 2. je/jij, 3. hij/zij/het, 4. we. 5. jullie, 6. zij/ze
Translation Matrix for voortkomen:
Related Definitions for "voortkomen":
Wiktionary Translations for voortkomen:
Cross Translation:
From | To | Via |
---|---|---|
• voortkomen | → entstehen; entspringen | ↔ originate — to take first existence, have origin |
• voortkomen | → resultieren; führen; leiten; ausgehen; ausrücken; hinausgehen; erlangen; erzielen; reichen; erreichen; einholen; heranreichen; sich erstrecken; erwirken; durchsetzen | ↔ aboutir — toucher par un bout. |
• voortkomen | → entspringen; entstehen; herkommen; stammen; abstammen | ↔ provenir — procéder, venir, dériver, résulter. |
• voortkomen | → resultieren | ↔ résulter — S’ensuivre. — note Il s’emploie pour marquer les inductions, les conséquences qu’on tirer d’un discours, d’un raisonnement, d’un examen, d’une recherche, etc. |